Είναι καλοκαίρι! Επιτέλους! Τα σχολεία έχουν τελειώσει, το ίδιο και οι εξεταστικές, καλά εντάξει για τους περισσότερους τουλάχιστον, και είσαι σε εκείνο το στάδιο που λες τι θα κάνω φέτος το καλοκαίρι; Ποια είναι τα σχέδια; Μία είναι η απάντηση και το ξέρεις! Κατασκήνωση! Ο απόλυτος καλοκαιρινός τρόπος διασκέδασης. Συνδυάζει παιχνίδι, πειθαρχία, κανόνες και την απόλυτη ξεγνοιασιά.
Ξέρω ότι πολλοί γονείς δυσκολεύονται να πάρουν την απόφαση να στείλουν το παιδί τους κατασκήνωση, ενώ ταυτόχρονα βασανίζουν τον εαυτό τους με χίλιες δυο ερωτήσεις. Ποια είναι η κατάλληλη ηλικία να στείλω το παιδί μου κατασκήνωση; Να το στείλω τελικά κατασκήνωση ή όχι; Σε ποια κατασκήνωση να το στείλω; Ποια είναι η καλύτερη;
Μα πίστεψε με όταν σου λέω ότι δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος, καλύτερο μέρος για να περάσει το παιδί σου ξέγνοιαστες μέρες. Να κάνει φίλους, να διασκεδάσει, να μάθει κάποιους βασικούς κανόνες! Γιατί μη νομίζεις, και η κατασκήνωση έχει τους δικούς της κανόνες! Πολύ βασικούς κανόνες!
Ξέρω ότι μπορεί κι εσύ σαν παιδί να φοβάσαι. Δεν ξέρεις κανέναν, δεν θέλεις να πας μόνος σου. Δεν είσαι σίγουρος για το πως θα είναι αυτή η εμπειρία για σένα. Μα τόλμησέ το! Αξίζει να ζήσεις αυτή την εμπειρία τουλάχιστον μία φορά και μετά κρίνε μόνος σου, αν τα επόμενά σου καλοκαίρια θα σημαίνουν κατασκήνωση ή όχι! Δεν έχεις τίποτα να φοβηθείς. Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από εκείνες τις καλοκαιρινές κατασκηνωτικές μέρες.
Είμαι από εκείνα τα παιδιά, τα τυχερά παιδιά που πήγαν κατασκήνωση. Και δεν σου κρύβω πως ακόμη και σήμερα που έχω μεγαλώσει, η κατασκήνωση ζει μέσα μου! Γιατί η κατασκήνωση είναι οι στιγμές, είναι οι άνθρωποι, είναι οι αναμνήσεις. Κι αυτά δεν τα ξεχνάς ποτέ.
Αν δεν έχεις πάει ακόμη κατασκήνωση δεν μπορείς να καταλάβεις για τι πραγμά μιλάω. Είναι οι εμπειρίες, οι στιγμές που όσο και να σου τις περιγράψω, όσες λεπτομέρειες και να σου δώσω, ποτέ δεν θα ξέρεις τι ακριβώς είναι αν δεν το έχεις ζήσει κι εσύ.
Ήμουν τόσο δα μικρή όταν πέρασα για πρώτη φορά τις πύλες της κατασκήνωσης, μετράω περισσότερα από δώδεκα χρόνια, κι από εκεί κουβαλάω τις ωραιότερες αναμνήσεις των παιδικών μου χρόνων, των παιδικών μου καλοκαιριών.
Τι να σου πρωτοπώ; Τι να πρωτοθυμηθώ; Εκείνες τις βραδινές ψυχαγωγίες γεμάτες κατασκηνωτικά παιχνίδια που σε έκαναν να αναρωτιέσαι πως γίνεται να τα σκέφτονται όλα αυτά τα παιχνίδια. Και μετά περίμενε το σπιτάκι σου να δει ποιο κατασκηνωτικό θα παίξει, με ποιο σπιτάκι θα είναι αντίπαλο και έκανες cross fingers για να μην είναι τίποτα ξενέρωτο, για τα δικά σου γούστα, το κατασκηνωτικό που θα σου τύχαινε.
Τα μεγάλα παιχνίδια όπου όλη η κατασκήνωση ήταν στο πόδι από μέρες ανυπομονώντας για το ποιο μεγάλο παιχνίδι θα παίξουμε πρώτα ή τι καινούριο μεγάλο παιχνίδι σκέφτηκε η ομάδα ψυχαγωγίας.
Τις βραδιές video clip όπου έβλεπες όλων των ειδών ιδέες, από barbie μέχρι Φουρέιρα κι από Eurovision μέχρι 50cent.
Εκείνη τη βραδιά ‘’κραυγών’’ που παραποιούσαμε διάσημα hits της εποχής και πιστεύαμε ότι ήμασταν ο καινούριος Φοίβος με τους στίχους που γράφαμε! Μη σου πω, ότι ήδη από το σπίτι είχαμε ετοιμάσει τουλάχιστον τρεις διαφορετικές κραυγές για να είμαστε έτοιμοι για όλα όταν έρθει εκείνη η στιγμή!
Τα disco party που όλοι περιμέναμε πως και πως, ανταλλάσσοντας ρούχα με τα υπόλοιπα κορίτσια από το σπιτάκι με σκοπό να κάνουμε την ωραιότερη εμφάνιση. Ήταν ίσως το μοναδικό βράδυ που χρησιμοποιούσες ότι καλυντικά κι ότι αξεσουάρ είχες ‘’κλέψει’’ από τα πράγματα της μαμάς πριν φύγεις.
Τα παιχνίδια στο θάλασσα μαζί με παιδιά από άλλα σπιτάκια προσπαθώντας να ξεφύγετε στα κρυφά από τον κλοιό που έφτιαχναν οι ομαδάρχες για να σας προσέχουν.
Ακόμη κι εκείνη η πρωινή καθαριότητα μετά το πρωινό που βαριόσουν τόσο πολύ να πας να πάρεις σκούπα, σφουγγαρίστρα για να καθαρίσεις, συν το ότι έπρεπε το σπιτάκι να λάμπει για να γίνει η επιθεώρηση, ακόμη κι εκείνες τις στιγμές τις θυμάσαι σα να ήταν χθες. Όπως κι εκείνη την απογοήτευση την ώρα του μεσημεριανού που έβλεπες μπριάμ αλλά κι εκείνους τους πανηγυρισμούς όταν είχε πατάτες τηγανιτές.
Η αγωνία που είχες όταν περίμενες από την ομαδάρχισσα να σου ανακοινώσει το πρόγραμμα της ημέρας για να δεις αν έχεις πισίνα, κι η πρώτη ερώτηση που της έκανες μετά ήταν “με ποια σπιτάκια είστε μαζί;” παρακαλώντας να σου πει εκείνο το σπιτάκι που ήθελες τόσο πολύ να ακούσεις.
Τα πρώτα χτυποκάρδια, τα πρώτα σκιρτήματα για εκείνο τον παιδικό κατασκηνωτικό, αθώο έρωτα για εκείνο το αγοράκι από το απέναντι σπιτάκι που προσευχόσουν να έχεις συνέχεια μαζί του δραστηριότητες για να παίζετε.
Εκείνα τα μεσημέρια και τα βράδια “κοινωνικού ενδιαφέροντος” που κάνατε ολόκληρες αναλύσεις με τις φίλες σου για το ποιος τα έχει με ποια και ποιος ομαδάρχης είναι ο πιο ωραίος.
Τα “ο-μα-ριομ-μα-ριομ-σι-ντο-ρε-μι” που ξεκινούσατε πέντε παιδιά και τελικά έμπαινε όλη η κατασκήνωση στον κύκλο, ακόμη και τα στελέχη, και φτιάχνατε έναν τεράστιο κύκλο με μοναδικό σκοπό να πετάξετε έξω από το παιχνίδι πρώτα τα στελέχη για να τους δείξετε ότι είστε καλύτεροι.
Και μετά καθώς μεγαλώνεις γίνεσαι πλέον εσύ στέλεχος και βλέπεις να σου κάνουν όλα εκείνα που συνήθιζες να κάνεις εσύ στα στελέχη και “βρίζεις” τον παιδικό εαυτό σου για τα προβλήματα που δημιουργούσες στα καημένα τα στελέχη. Τίποτα δεν έχεις ξεχάσει! Τα θυμάσαι όλα σα να έγιναν χθες.
Εκείνα τα βράδια που άραζες στο κυλικείο σαν στέλεχος πια με τα υπόλοιπα στελέχη κι ένιωθες πολύ VIP γιατί επιτέλους μπήκες στο “γκρουπ των μεγάλων”. Εκείνες τις στιγμές που περνούσες έξω από τις σκηνές με μουσική και σου σου, μαθαίνοντας κάθε τι που έγινε όλη μέρα στην κατασκήνωση, δεν θα τις σβήσεις ποτέ από τη μνήμη σου.
Εκείνους τους ανθρώπους που γνώρισες την πρώτη μέρα, που μεγαλώσατε μαζί, που γίνατε από κατασκηνωτές στελέχη ζώντας τις ίδιες εμπειρίες, μοιράζοντας τις ίδιες στιγμές. Εκείνους τους ανθρώπους που ξαφνικά γίνατε ένα κι από τον πληθυντικό, πέρασες στον ενικό μέσα σε μια νύχτα γιατί ήσουν πλέον κι εσύ μαζί τους στέλεχος! Τους νιώθεις οικογένεια πια! Είναι κομμάτι σου! Γιατί μαζί μοιραστήκατε όλα τα καλοκαίρια σας!
Το πανηγύρι της κατασκήνωσης που είχε όλο χορούς και σουβλάκια κι όλοι γινόσασταν ένα, μικροί και μεγάλοι. Χορεύατε όλοι μαζί, κατασκηνωτές, στελέχη, αρχηγός, υπαρχηγός και δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος, γιατί εκείνη τη στιγμή ήσασταν όλοι παιδιά.
Η γιορτή στο τέλος της κατασκηνωτικής περιόδου. Η στιγμή που όλοι περιμένουν πως και πως. Η μόνη μέρα όπου οι γονείς σου μπορούν να δουν στην πράξη πόσο τέλεια περνάς στην κατασκήνωση και να νιώσουν λίγη από τη μαγεία. Όλοι στην κατασκήνωση προετοιμάζονταν μέρες για αυτό, το ξεχωριστό για όλους βράδυ. Στολές φτιαγμένες με τόση λεπτομέρεια από την ομάδα των εικαστικών, χοροί εντυπωσιακοί από την ομάδα χορού για όλους τους κατασκηνωτές. Το κάθε σπιτάκι και μια χορογραφία. Και στο τέλος της γιορτής εκείνα τα κατασκηνωτικά τραγούδια, που όλοι ξέρουν την χορογραφία και όλοι χορεύουν στους ρυθμούς της κατασκήνωσης σα να γεννήθηκαν γνωρίζοντας τα βήματα.
Αχ, κι εκείνο το τελευταίο βράδυ της κατασκηνωτικής περιόδου. Κάθεστε όλοι γύρω από την πυρά και τραγουδάτε. Βλέπετε εκείνο το υπέροχο video που έφτιαξε η ομάδα ψυχαγωγίας γεμάτο με φωτογραφίες από όλη την κατασκηνωτική περίοδο και ήδη νοσταλγείτε τις στιγμές που ζήσατε. Δακρύζεις και μελαγχολείς λίγο στην ιδέα ότι σε λίγο το καλοκαίρι τελειώνει κι ότι θα πρέπει να περιμένεις έναν ολόκληρο χρόνο για να ξεναζήσεις αυτές τις στιγμές! Κι εκείνο το “Όχι δεν χωριζόμαστε για πάντοτε παιδιά….” που φωνάζατε με όλη σας τη δύναμη το τελευταίο βράδυ, ήταν μια υπενθύμιση και μια υπόσχεση για το επόμενο καλοκαίρι.
Και όταν πια θα έχεις μεγαλώσει, εκείνα τα καλοκαίρια, εκείνες οι στιγμές, εκείνοι οι άνθρωποι θα είναι για πάντα στην καρδιά σου. Θα τα θυμάσαι νοσταλγικά με ένα πλατύ χαμόγελο να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό σου κάθε φορά που μιλάς για τα χρόνια της κατασκήνωσης και για όλα όσα έμαθες εκεί πέρα.
Γι’ αυτό σου λέω, νιώσε την μαγεία και τότε θα δεις, πως υπάρχουν πράγματα για τα οποία στην κατασκήνωση αξίζει να ρθεις.
Και κλείνω με μία υπόσχεση, έρχεται άρθρο το οποίο θα μιλάει αποκλειστικά για τη κατασκήνωση της καρδιάς μου! Ετοιμάσου…